Nog even voor de vakantie….

Hoi Allemaal,

Ik weet dat het al weer even geleden is maar ik heb het echt heel druk gehad. Nu nog even voor de vakantie het laatste nieuws vanuit Peru.
Beja, Marian en Michelle zijn geweest en we hebben 2 drukke, intensieve en goede weken achter de rug.

Druk, vanwege het schema wat overvol was. We hebben all e kinderen kunnen diagnosticeren, bij de meeste een IQ bepaling kunnen afnemen. Alle ouders en scholen hebben we bezocht, wat onderdeel is van de diagnosestelling. Daarnaast hebben we nog 2 spreekavonden gehouden bij de school van Celeste. Beja, Marian en Michelle maken er een reisverslag van wat ik toe zal sturen…………..leuk om te lezen wat zij hier nu van vinden.

Ze waren in ieder geval enthousiast over Gabriel! Leuk omdat te horen, goed om er weer eens bij stil te staan van oja………….zo ging het een paar maanden geleden. Merk dat ik al weer meer bezig ben met de volgende vragen en de volgende stappen. De diagnose is officieel gesteld, klassiek autisme. Helaas was hij nog niet toe aan de SON-R, als zijn ontwikkeling door blijft gaan zoals het nu gaat kan het over een half jaartje.

Sinds de diagnose is er veel veranderd in het gezin, staan meer open voor de adviezen en gaan ze het zelf ook doorvoeren. Sinds enkele weken is ook Pa betrokken bij de hulpverlening en wilt hij van alles weten. Positief dus!
Wat ik zelf wel heel aangrijpend vond was het gesprek wat ik met Fernanda had om de uitslag te vertellen. Ze begon vreselijk te huilen en vroeg me 3 x of ik wilde beloven om hier altijd te blijven zorgen voor haar zoon…………………

Ryder ja Ryder, op school denken ze dat hij het niet snapt, niet gehoorzaamt en hij moest maar meer slaag krijgen. Dat was vorig jaar, gelukkig heeft hij dit jaar een betere juf. Ze ziet dat er wat is met Ryder maar denkt dat het aan de ouders ligt. Door haar duidelijkheid en consequentheid in de klas gaat hij wel vooruit.

Inmiddels weten we dat hij hoogbegaafd is! En echt autisme heeft……….
Een feest om hem te zien werken tijdens de test, wilde geen pauze en zijn moeder moest komen kijken omdat het zo leuk was.
Op de dag dat ik de verslagen kom bespreken voor het gesprek op school vertelt Yorga mij dat ze die avond vertrekt met Ryder naar haar man toe in Quillabamba. Sinds 4 maanden weet ze dat hij een andere vriendin heeft, is ze gestopt met werken om hele dagen voor Ryder te kunnen zorgen omdat hij dat belangrijk vond. 6 Weken geleden zijn ze uit elkaar gegaan, heeft hij niets van zich laten horen, geen geld gegeven voor Ryder zijn eten of zijn school. Is ze bij haar ouders gaan wonen om te overleven en nu gaat ze naar hem toe. Ze heeft er ook niet veel vertrouwen in maar wilt het graag proberen. En Ryder gaat mee, naar een dorp 6 uur verderop, waar hij nog nooit is geweest, waar hij niemand kent, waar geen familie is. Maar afwachten wat ze daar met al deze informatie kunnen en willen doen………….

Rodrigo, PDD-NOs constateerde Marian en helaas niet testbaar. Door zijn afwezigheid, wrs veroorzaakt door de absences. Ouders hadden dag van te voren de uitslag gehad van een EEG, de dokter had gevraagd waarom ze die hadden laten maken. (van hun spaarcenten) ze weten toch dat hij niets kan leren. Daarmee was het gesprek klaar voor de ouders, de arts ging nog wel even door

met zijn collega. Rosario ving hier woorden van op, schreef ze op en legde ze aan ons voor. Beja kijkt of ze antwoorden kan vinden in Nederland, maar het is lastig omdat er eigenlijk foto’s bij moeten zijn voor de artsen en die worden niet gegeven.
Terwijl ik buiten met Rosasio zit te wachten tot de test klaar is en het gesprek wat is voorbereid vertelt ze dat ze graag een vlieg zou willen zijn. Gewoon, om eens te kijken hoe het in Nederland is. Ze vraagt aan mij of het niet goed zou zijn om met Beja en Marian en Rodrigo naar Nederland te gaan, ze kan toch hun huizen schoonmaken…………..

Intensief, vond ik / vonden wij. Goed, omdat de dames een veel beter beeld hebben gekregen hoe het hier is. Ik kan toch veel niet met woorden en mails overbrengen, wat wel belangrijk is om goed mee te kunnen denken / te leven.

Als laatste wil ik nog vertellen van Jersey, geen autisme / wel licht verstandelijk gehandicapt en erg moeilijk in zijn gedrag. Een moeilijk opvoedbaartje volgens Marian.
Michelle heeft Marian geholpen bij alle testen, zij vertaalde daar waar het nodig was in het spaans om de test te verduidelijken. Ze had dus ook de eer om aan Marian te vertellen dat ze kon opzouten met haar k–zooi…………………Dat ging dan over een testonderdeel waar hij niet zo veel van snapte. Echt een lieve jongen,woont alleen in een omgeving die hem niet goed snapt, geen goed voorbeeld is en nu met een moeder die met haar handen in het haar zit omdat ze het echt niet meer weet.

In overleg besloten om haar een half jaar begeleiding aan te bieden van ons. In deze tijd is het haalbaar om te leren het gedrag beter te sturen, hem beter te kunnen begrijpen in wat hij wel en niet kan snappen. Cusi heeft de eer om met hem te gaan werken, ze wilt wel dat ik de eerste keren even mee ga………

Inmiddels heb ik het speelgoed ontvangen van Gorki, de gitarenmaker. Je moet er even op wachten (3 maanden) maar dan heb je ook wat

Nog 3 dagen en dan…………komt Yvo! Heerlijk, we gaan met zijn tweeën, 2 weken op vakantie in Bolivia. Daarna is hij nog 2 weken hier maar zal ik moeten werken. Yvo wilt gaan proberen om een fiets aan te passen voor Rodrigo, zodat hij kan fietsen.

Straks ga ik naar de advocaat om de Stichting officieel te maken, is ook dat goed geregeld!
Maandag heb ik mijn eerste grote voorlichting gehad, die ik van te voren niet wist dat zo zou zijn. Maar goed ook anders had ik het niet gedurfd en nu moest ik wel. Het was leuk, natuurlijk mis ik nog spaanse woorden maar ze hielpen me goed bij het vinden ervan. Hun verhalen / voorbeelden begreep ik goed. Niet letterlijk maar wel de strekking, het blijft verbazend hoe alles toch overeenkomt in de beleving van het kind en de mensen er om heen met Nederland. Alleen de uitleg en de reactie erop wil nog wel eens verschillen.

Allemaal een fijne vakantie en tot gauw,

Un abrazo Willeke